Muscat, Abu Dhabi en weer terug naar Dubai

Donderdag 2 maart 2017

Het plan voor vandaag was om naar Nakhl te rijden en dan een rondje te maken door via Rustaq weer terug te rijden. Ik was natuurlijk weer veel te laat opgestaan, dus ik had al snel door dat dat hem niet meer ging worden. Het fort van Nakhl wilde ik wel nog graag bezichtigen, dus dan maar een retourtje daar naartoe ervan maken.

Ongeveer op tweederde van de route houdt de snelweg ineens op en moet je een afslag nemen naar links of naar rechts (ik moest naar links). Er is alleen niets afgezet… Dus samen met een aantal andere auto’s reed ik nietsvermoedend rechtdoor, toen bleek dat je niet meer verder kon. Keren dus en tegen het verkeer in terug naar de afslag. Een ongeluk heb ik me gelachen (niet eentje gekregen gelukkig), hilarisch vond ik het. Nogmaals, dit maak je niet mee op de A4.

Het Nakhl Fort is een gigantisch fort met tientallen kamertjes, deurtjes en gangetjes. Gebouwd op een grote rots, staat hij hier al bijna tweehonderd jaar. Heel erg indrukwekkend. Tevens heb je vanaf de torens een prachtig uitzicht op het dorpje zelf, de bergen en de vele palmbomen.

Rond half zes was ik terug in Muscat. Van tevoren had ik al gezien dat er een kwartiertje later een voetbalwedstrijd uit de hoogste Omaanse competitie op het programma stond op het Sultan Qaboos Sports Complex. Niet dus. Met een illusie armer teruggereden naar mijn hotel, waar ik erachter kwam dat de wedstrijd in het Al Seeb Stadium gespeeld werd, aan de andere kant van de stad. Maar niet getreurd, er zou nadien nog een wedstrijd volgen in datzelfde stadion.

Geen idee hebbende van wat het zou kosten en of het überhaupt wel mogelijk was om een kaartje te kopen (niemand hier lijkt geïnteresseerd in voetbal), ben ik op de bonnefooi naar het stadion gereden. De auto kun je gewoon voor de deur op het terrein parkeren en het kost je een knaak om binnen te komen. Al gauw had ik door waarom; anders komt er natuurlijk geen hond kijken. Het niveau was om te janken, de eerste de beste voorzet belandde op het nabijgelegen vliegveld. Later begreep ik dat het vliegverkeer uit veiligheidsoverwegingen twee uur lang had stilgelegen.

De wedstrijd eindigde dan ook zoals ie begon. Desondanks maakten de aanwezige supporters op de enige geopende tribune er een waar feest van.

Vrijdag 3 maart 2017

Voor vandaag had ik eigenlijk niet echt een plan. Ik heb de auto laten staan en ben op goed geluk maar wat gaan lopen. Toeristische attracties bezoeken is leuk, maar door gewoon een beetje rond te lopen krijg je mijns inziens de beste indruk van een stad.

Uiteindelijk ben ik via een nauwe doorgang tussen de herenhuizen van verscheidene ambassades op het strand terecht gekomen. Wel lekker om even weg te zijn uit die immense drukte. Heel spectaculair was het overigens niet, beetje vergelijkbaar met de stranden in Nederland. Vrijdag is weekend in deze regio, dus veel locals die hier aan het ontspannen waren.

Na de fraaie zonsondergang ben ik langzaam maar zeker aan de inmiddels alweer vrij lange terugweg begonnen.

Zaterdag 4 maart 2017

Vandaag moest ik op tijd opstaan. De auto moest namelijk aan het eind van de ochtend ingeleverd worden en bovendien was dit mijn laatste kans om de enorme Sultan Qaboos Moskee (ja, echt alles hier is naar deze meneer vernoemd) te bezoeken, die enkel in de ochtenduren geopend is voor niet-Moslims. Dit gaf mij ook de kans om na drie nachten eens gebruik te maken van het inbegrepen ontbijt (ontbijten vóór tien uur, wie verzint het?!).

Ik was er al verschillende keren langsgereden, maar van dichtbij lijkt ie nog veel groter. Zoals eigenlijk elke moskee, ziet ook deze er gelikt uit. Het marmer glimt, het gras in de tuin is perfect gekortwiekt en de bloemen staan er mooi bij. Ongelooflijk indrukwekkend. Het was wederom een hel om de beste foto’s uit te zoeken, wat zijn het er weer veel.

Schoenen uit, en dan de binnenkant bekijken. Omdat op de foto niet te zien is hoe absurd groot de kroonluchter is, ga ik nu een stukje Wikipedia citeren: ‘De grootste kroonluchter in de gebedsruimte hangt onder de centrale koepel en is gemaakt van swarovskikristal en gouden metaalplaatwerk. De 14 meter hoge kroonluchter bevat 1.122 lampen en weegt acht ton.’ Zo, kijk met deze informatie in je achterhoofd nog eens naar de foto.

Er was nog genoeg tijd over, dus heb ik koers gezet richting het busstation in de wijk Ruwi om alvast mijn plekje te reserveren in de bus terug naar Dubai van vanavond. Daarna voor de laatste keer dwars door de stad naar het vliegveld om na 1.454 kilometer met pijn in het hart afscheid te nemen van dat heerlijke autootje. Zal wel lastig worden als ik volgende keer weer in een handgeschakelde auto zit…

De rest van de dag heb ik besteed in en op het winkelcentrum van de wijk Seeb. Vanaf het parkeerterrein op het dak had je een aardig uitzicht op de landingsbaan, wat voor een ‘aviation geek’ als ik wel leuk is om een tijdje vliegtuigen te kijken.

Na een snelle hap in het ‘Food Court’ (alle winkelcentra hebben hier een Food Court), heb ik ’s avonds om een uur of acht de één uur durende busrit naar het hoofdstation gemaakt, zodat ik in ieder geval ruim op tijd was.

Stipt om elf uur vertrok de bus naar Dubai. Deze keer maar halfvol, dus kon ik wat ruimer zitten.

Zondag 5 maart 2017

Ik denk dat er een sterke oostenwind stond, want na iets meer dan zes uur, tweeënhalf uur sneller dan de heenreis, stapte ik uit in Dubai. Sta je dan. Alles nog dicht, zelfs de metro. Even wachten tot ie open gaat en dan de metro nemen naar station Ibn Battuta, helemaal aan de andere kant van de stad. Daarvandaan vertrekt namelijk de bus naar Abu Dhabi.

Door de gebroken nacht heb ik weinig van de anderhalf uur durende rit meegekregen, maar dit betekende wel dat het voor mijn gevoel een lekker snel ritje van een minuut of vijf was geweest. Ondanks dat het nog steeds relatief vroeg was, kon ik al inchecken in mijn hotel. Een schitterend uitzicht vanaf twaalf hoog op een parkje met daaromheen Abu Dhabi’s finest architectuur.

Na even uitgerust te hebben, heb ik de benenwagen maar weer opgestart en ben ik richting de boulevard gelopen. Deze heb ik vervolgens een aantal kilometer afgelopen, om na het halen van een beker overheerlijke verse fruitsap weer terug te keren naar het hotel. Want waar ik ook ben, als Feyenoord speelt neem ik even twee uur pauze. Jammer dat onze elf helden vandaag precies hetzelfde deden.

’s Avonds weer een stukje tussen alle duizelingwekkende gebouwen door gewandeld en bij een van de vele eettentjes een hapje gegeten.

Maandag 6 maart 2017

Niet voor het eerst ben ik iets te laat wakker geworden. Aangezien ik nog het een en ander moest regelen voor de komende dagen, is er van het plan om nog wat van de stad te zien niet veel meer gekomen. Het hielp daarbij ook niet mee dat ik pas om drie uur ’s middags uit hoefde te checken…

Desondanks was het met een kleine omweg nog wel een goed uur lopen naar het busstation, zo kon ik toch nog wat van deze fraaie stad zien. Het ziet er hier allemaal spik en span uit, terwijl je in Dubai nog regelmatig lelijke, onafgemaakte gedeeltes tegenkomt.

De busreis, gevolgd door de metro naar mijn hotel namen zo’n drie uur in beslag en dus was het alweer lang en breed donker toen ik arriveerde. Een lelijk en bijna onmogelijk te vinden hotelletje, maar wat zou het, ik ben er toch maar heel kort. Morgenvroeg zit deze jongen namelijk in het vliegtuig naar Singapore, op naar het volgende hoofdstuk.