Bitch I'm Famous

26 februari 2017 - Sur, Oman

Vrijdag 24 februari 2017

Na de late aankomst van gisteren heb ik het vanmorgen lekker rustig aan gedaan. Aan het begin van de middag ben ik van mijn hotelletje in de wijk Mutrah naar de plaatselijke corniche (boulevard) gelopen. Een half uurtje lopen door smalle straatjes tussen alle verbaasd kijkende moskeegangers door.

Ik ben de ruim drie kilometer lange boulevard op mijn dooie gemak afgelopen tot aan Kalbuh Park, waar ik voor 200 baisa (50 eurocent) een ijsje heb opgepeuzeld. Onderweg ben ik meerdere keren aangehouden door wildvreemden die heel graag met me op de foto wilden, alsof ik een of andere filmster was. In het begin dacht ik nog dat het een afleidingsmanoeuvre was om mijn kostbare spullen afhandig te maken, maar gelukkig was dit niet aan de orde en vonden ze het blijkbaar gewoon leuk om met blanke toeristen op de foto te gaan. Wie ben ik dan om die mensen teleur te stellen.

Ergens op driekwart van de route staat een oude uitkijktoren, waar ik ook maar even ben opgeklommen. Van hieruit had je een mooi uitzicht over zowel de haven, het Mutrah Fort als het eerder genoemd Kalbuh Park. Als je over het kanon heen keek, kon je ook lekker wegdromen bij de leegte van de Golf van Oman.

’s Avonds heb ik een bezoekje gebracht aan de Mutrah Souq, een soort winkelcentrumpje met allerlei kleine winkeltjes met lokale producten en souvenirs. Je loopt door hele smalle steegjes en op het moment dat je bij de eerste ‘kruising’ een afslag neemt, ben je al verdwaald. Ik wist toch al dat ik niets zou kopen, dus na een tijdje ging ik op zoek naar de uitgang. Ik denk dat ik zeker nog een minuut of tien rond heb lopen dwalen voordat ik hem eindelijk gevonden had. Als je nog eens lekker wilt verdwalen: dit is the place to be.

Tijd om terug te lopen naar het hotel, maar niet voordat ik voor een prikkie nog een hapje heb gegeten met een overheerlijk glas verse mango juice naast me.

Zaterdag 25 februari 2017

Vandaag is huurauto-ophaaldag. Vanaf hetzelfde busstation als waar ik twee dagen eerder was aangekomen, heb ik de bus naar het vliegveld genomen. Een four-wheel drive zat er qua budget helaas niet in, maar met een Nissan Micra kun je gelukkig ook een end komen. :-)

Op naar Sur, een vissersdorp in het noordoosten van Oman. Ik ben nu eenmaal een toerist, dus zo nu en dan moet je even stoppen om een fotootje te maken. Als je eenmaal Muscat uit bent, is het vrij rustig op de snelweg en kun je stoppen waar je wilt. Dit deed ik dan ook en nog voordat ik uit was gestapt zag ik in mijn spiegel een auto achter me stoppen.

‘Are you okay, Sir?’

‘Yeah I’m fine, just taking a picture.’

‘This is Omani culture you know, we stop to help you!’

Dat maak je niet mee op de A4 hoor.

Onderweg ben ik nog een aantal keer gestopt, onder andere bij het Bimmah Sinkhole en de Wadi Shab. In deze wadi (rivierbedding) kun je een wandeling van zo’n drie kwartier maken tot je bij een pool komt. Het is echter al richting het eind van de middag en bovendien staat de bewolking het maken van mooie foto’s niet toe, dus besluit ik dit voor nu over te slaan.

Zondag 26 februari 2017

De Wadi Shab schijnt toch wel een echt hoogtepunt van Oman te zijn, vandaar dat ik toch maar de vijftig kilometer terug ben gereden.

Om de wadi in te kunnen moet je eerst een stukje water oversteken. De locals kunnen dit voor het schamele bedrag van 1 rial (EUR 2,50) voor je regelen.

Tijdens de wandeling kijk je je ogen uit, wat een schitterend en bijzonder natuurverschijnsel. Dit is zo’n locatie waar je iedere tien meter de neiging hebt om weer een nieuwe foto te maken. Helaas heb ik het niet van die neiging kunnen winnen en heb ik zojuist een half uur besteed aan het uitzoeken van de beste foto’s.

Het duurt niet heel lang voordat je bij de pool komt. Hier kun je, deels zwemmend, deels lopend over uiterst pijnlijke steentjes, nog iets verder tot je bij een hele nauwe doorgang komt waar je tussendoor moet zwemmen. Daarachter bevindt zich een soort open grot waar een waterval in uitkomt, wat ook gelijk het eindpunt is. Geen waterdichte camera, dus geen foto’s, maar google eens op Wadi Shab voor een impressie. 

Het water was trouwens ongelooflijk lekker. Een thermometer had ik niet bij me, maar ik gok dat de watertemperatuur ruim boven de 25 graden was.

’s Avonds, direct nadat ik Feyenoord half had horen winnen van PSV (zelfs de radiostream werkte slecht…), ben ik in de auto gesprongen om schildpadden in hun natuurlijke habitat te kunnen aanschouwen. Ik had namelijk een reservering bij het Ras Al Jinz Turtle Reserve, zo’n 45 kilometer de andere kant op vanuit mijn verblijfplaats Sur. Gedurende het hele jaar komen hier verschillende soorten schildpadden het strand op om hun eieren te leggen.

Ondanks dat het niet het hoogseizoen was, had de gids toch plotseling een babyschildpad in zijn handen toen hij zijn lampje aandeed. Mijn medetoeristen en ik zaten geknield in het zand om hem heen en de gids vertelde honderduit, maar toen hij het beestje losliet en deze direct op mij af kwam kruipen, heb ik de helft niet meer gehoord. Minutenlang botste het schildpadje tegen mijn knieën op, alsof ik in de weg zat. De zee was alleen de andere kant op...

Ik ging zo in het moment op dat ik zelfs geen foto’s heb gemaakt.

Even later kregen we ook een volwassen schildpad te zien, die na een mislukte poging haar eieren te leggen terug de zee in ging. Hier heb ik wel een foto van, maar eentje zonder flits. Dit is namelijk niet toegestaan omdat fel licht de schildpadden afschrikt, vandaar dat ze ook altijd in het donker het strand op komen en het liefst met nieuwe maan.

Op de terugweg werd ik er nog even fijntjes aan herinnerd dat je hier beter niet te hard kunt rijden. Naast flitspalen zijn ze hier namelijk dol op hele hoge drempels, het liefst slecht zichtbaar en onaangekondigd, waar je stapvoets overheen moet rijden wil je je auto heel houden. Geen goed idee dus om dan 80 te gaan rijden in het pikkedonker…

Foto’s

9 Reacties

  1. Renee De Kreek:
    28 februari 2017
    Vertederend zeker dat baby schildpadje. In korte tijd al veel gezien. En hartelijk gelachen om je beschrijving qua bereidheid tot helpen door Ali!
  2. Sandra:
    28 februari 2017
    Super om zo n heel klein beetje mee te genieten van je super reis!
  3. Bert de Kreek:
    28 februari 2017
    En wederom genoten van je verhaal, het is een geweldig begin van je reis. En dan moet er nog zo veel moois komen!
  4. Karin Jongen:
    1 maart 2017
    Wat een schrijver zit er in jou verborgen heel leuk om je belevenissen te lezen
  5. Nicolette:
    1 maart 2017
    Ik kijk al uit naar het volgende verslag
  6. Paul:
    1 maart 2017
    Hoi Edwin, geweldig verhaal en een druk schema zo de eerste dagen. Beter als het suffe bureau waar ik nu achter zit(jouw oude plek) Groetj Paul
  7. Leo Kaijser:
    1 maart 2017
    Ha die Ali Baba . . geweldige story weer joh . . dieren in hun eigen omgeving observeren is het mooiste dat er is, echt wel!! Uhh daar maak ik het op 1 na mooiste van anders krijg ik straks nog ruzie met m'n eega . . . zaten na de landing alle 4 de wielen nog wel aan de auto gozerd ? Geniet ervan hè ennuh tot lezens/schrijvens, ciao . . .
  8. Annemiek:
    2 maart 2017
    Wauw Edwin, superleuk!! Mooie fotos!!
  9. Cor en Els:
    6 maart 2017
    Mooi verhaal weer.